醉翁亭記原文拼音版
《醉翁亭記》是宋代文學家歐陽修創作的一篇文章。文章描寫了滁州一帶朝暮四季自然景物不同的`幽深秀美，滁州百姓和平寧靜的生活，下面小編收集了醉翁亭記原文拼音版，供大家閱讀。
zuì wēng tíng jì
醉翁亭記
ō yáng xiū
歐陽修
huán chú jiē shān yě . qí xī nán zhū fēng , lín hè yóu měi . wàng zhī wèi rán ér shēn xiù zhě , láng yá yě .
環滁皆山也。其西南諸峰，林壑尤美，望之蔚然而深秀者，琅琊也。
shān xíng liù qī lǐ , jiàn wén shuǐ shēng chán chán, ér xiè chū yú liǎng fēng zhī jiān zhě , niàng quán yě .
山行六七里，漸聞水聲潺潺而瀉出於兩峰之間者，釀泉也。
fēng huí lù zhuǎn , yǒu tíng yì rán lín yú quán shàng zhě , zuì wēng tíng yě .
峰迴路轉，有亭翼然臨於泉上者，醉翁亭也。
zuò tíng zhě shuí ? shān zhī sēng zhì xiān yě .
作亭者誰？山之僧智仙也。
míng zhī zhě shuí ? tài shǒu zì wèi yě .
名之者誰？太守自謂也。
tài shǒu yǔ kè lái yǐn yú cǐ , yǐn shǎo zhé zuì , ér nián yòu zuì gāo , gù zì hào yuē “ zuì wēng ” yě.
太守與客來飲於此，飲少輒醉，而年又最高，故自號曰醉翁也。
zuì wēng zhī yì bù zài jiǔ , zài hū shān shuǐ zhī jiān yě .
shān shuǐ zhī lè , dé zhī xīn ér yù zhī jiǔ yě .
醉翁之意不在酒，在乎山水之間也。山水之樂，得之心而寓之酒也。
ruò fū rì chū ér lín fēi kāi , yún guī ér yán xué míng, huì míng biàn huà zhě , shān jiān zhī zhāo mù yě .
若夫日出而林霏開，雲歸而巖穴暝，晦明變化者，山間之朝暮也。
yě fāng fā ér yōu xiāng , jiā mù xiù ér fán yīn , fēng shuāng gāo jié , shuǐ luò ér shí chū zhě , shān jiān zhī sì shí yě .
zhāo ér wǎng , mù ér guī , sì shí zhī jǐng bù tóng , ér lè yì wú qióng yě .
野芳發而幽香，佳木秀而繁陰，風霜高潔，水落而石出者，山間之四時也。朝而往，暮而歸，四時之景不同，而樂亦無窮也。
zhì yú fù zhě gē yú chú , xíng zhě xiū yú shù , qián zhě hū , hòu zhě yìng ,gōu lóu tí xié , wǎng lái ér bù jué zhě , chú rén yóu yě .
至於負者歌於途，行者休於樹，前者呼，後者應，傴僂提攜，往來而不絕者，滁人遊也。
lín xī ér yú , xī shēn ér yú féi ; niàng quán wéi jiǔ , quán xiāng ér jiǔ liè; shān yáo yě sù, zá rán ér qián chén zhě , tài shǒu yàn yě .
臨溪而漁，溪深而魚肥。釀泉為酒，泉香而酒洌；山餚野蔌，雜然而前陳者，太守宴也。
yàn hān zhī lè , fēi sī fēi zhú , shè zhě zhōng ,yì zhě shèng ,gōng chóu jiāo cuò , zuò qǐ ér xuān huá zhě , zhòng bīn huān yě .
宴酣之樂，非絲非竹，射者中，弈者勝，觥籌交錯，起坐而喧譁者，眾賓歡也。
cāng rán bái fā , tuí hū qí zhōng zhě , tài shǒu zuì yě .
蒼顏白髮，頹然乎其間者，太守醉也。
yǐ ér xī yáng zài shān , rén yǐng sàn luàn , tài shǒu guī ér bīn kè cóng yě .
已而夕陽在山，人影散亂，太守歸而賓客從也。
shù lín yīn yì, míng shēng shàng xià , yóu rén qù ér qín niǎo lè yě .
樹林陰翳，鳴聲上下，遊人去而禽鳥樂也。
rán ér qín niǎo zhī shān lín zhī lè , ér bù zhī rén zhī lè ; rén zhī cóng tài shǒu yóu ér lè , ér bù zhī tài shǒu zhī lè qí lè yě .
zuì néng tóng qí lè , xǐng néng shù qí wén zhě , tài shǒu yě .
然而禽鳥知山林之樂，而不知人之樂；人知從太守遊而樂，而不知太守之樂其樂也。
tài shǒu wèi shuí ? lú líng ōu yáng xiū yě .
醉能同其樂，醒能述以文者，太守也。太守謂誰？廬陵歐陽修也。